Sommige oudgediende dj's zijn tevreden met hun successen uit het verleden. Maar Justin Strauss heeft nog veel ambities. Halverwege de jaren 70 was Strauss de leadzanger van de populaire cult glam-punk band Milk ’N’ Cookies. Aan het einde van dat decennium schitterde hij als dj in New Yorkse clubs, zoals de Mudd Club, de Ritz en Area. In de jaren 80 werd hij een remixer en gaf hij muziek van artiesten van 808 State en Skinny Puppy tot Depeche Mode, Tina Turner en Duran Duran een clubsound.

Dat is een carrière om 'u' tegen te zeggen, maar Strauss zit nog vol ambities. Na 45 jaar in de muziek, is hij nog steeds een van de belangrijkste figuren in de New Yorkse clubs en drukker dan ooit in de studio en achter de draaitafel. Zijn liefde voor muziek vormt de rode draad in zijn carrière. Hij werd hierin gestimuleerd door zijn vader.

'Mijn vader was geen beroepsmuzikant, maar hij hield er wel van', vertelt Strauss. 'Hij was altijd bezig met muziek en platen en hij had veel hoogwaardige audio-apparatuur. Hij wilde altijd graag de nieuwste snufjes: four-track, eight-track, reel-to-reel, platenspelers, etc. En ik had altijd een kleine platenspeler als kind.'

'Ik zag the Beatles bij The Ed Sullivan Show en ik werd warm van binnen', vertelt hij. 'Het was anders dan alles wat ik ooit had ervaren. Wat het ook was, ik wist zeker dat ik dit de rest van mijn leven wilde.'

Zijn opkomst als dj was precies in de periode dat de undergound-periode in New York hoogtij vierde. 'New York City was betaalbaar om te wonen voor creatievelingen. Je kon een goedkoop onderkomen vinden, misschien een baantje, en nog steeds tijd hebben voor je creatieve passie. Het was ook makkelijk om mensen te vinden die dezelfde passie deelden. Het werd een scene. 's Avonds kwam iedereen samen in clubs zoals de Mudd Club, Danceteria, Area en Pyramid. Veel van die mensen hebben de wereld veranderd met hun muziek, hun kunst of hun persoonlijkheid.'

In een van die nachtclubs veranderde het leven van Strauss voorgoed. De kracht van mooi geluid drong namelijk tot hem door in de Paradise Garage. 'Je hoorde de sub-bas al voordat je een stap in de club zette', herinnert hij zich. 'En dan kwam je in een ruimte waar je gewoon volledig werd meegesleept in een omhulsel van geluid. Het voelde heel warm. [Garage-dj] Larry Levan wist met het geluid al je zintuigen te raken. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt. Daar leerde ik hoe belangrijk geluid is.'

Justins liefde voor mooi geluid komt ook terug in zijn persoonlijke leven. 'Ik luister nooit naar muziek via oordopjes', vertelt hij. Hij laat het geluid liever diep binnenkomen, zoals toen in de Garage. 'Het is niet in woorden uit te drukken, je moet het horen en voelen. De generatie die opgroeit met oordopjes: hun leven verandert. Net zoals mijn leven veranderde toen ik de Paradise Garage instapte.'

Door de pandemie heeft hij zijn dj-werkzaamheden tijdelijk stil moeten leggen. Strauss heeft zijn tijd ingevuld met twee productieprojecten vanuit huis: Each Other, met vriend Max Pask en Extra Credit, met Joe Goddard (van Hot Chip) en Marcus Marr. Op beide is de stem van Strauss te horen, 'iets wat ik sinds Milk 'N' Cookies al niet meer had gedaan'.

Nu hij zijn dj-werkzaamheden weer op kan pakken, heeft hij het drukker dan ooit. Hij is net terug van een minitour door Europa, in o.a. Zürich, München en Kopenhagen. Hij is bijna helemaal overgestapt van vinyl naar digitaal, maar voor Strauss komt het draaien op hetzelfde neer. 'Ik hou van CDJ's en ik denk dat ze echt iets hebben toegevoegd aan het dj-vak', zegt hij. Maar hoe cliché dat ook klinkt: het gaat altijd om de muziek en hoe je twee nummers samen laat smelten en een verhaal vertelt. Iedereen kan dj worden, maar niet iedereen weet de punten met elkaar te verbinden.'

Strauss zit al jaren in het vak, maar is nog net zo enthousiast als een nieuwkomer. 'Ik ben echt nog steeds zo enthousiast als de eerste keer dat ik geraakt werd door muziek', zegt hij. 'Ik hou van nieuwe muziek en ik kan nog steeds enthousiast worden van een goed nummer. Ik kan dan niet wachten om hem te draaien in de club. Ik ben nog steeds zenuwachtig voor een set. Ik ben nog steeds opgewonden; het wordt nooit vanzelfsprekend.'